ارزیابی کیفیت آب چاه نیمه‌های سیستان براساس شاخص‌های کیفی NSFWQI، IRWQI و شاخص آلودگی Liou

ارزیابی کیفی آب چاه نیمه­های سیستان به‌عنوان منابع مهم تأمین‌کننده آب آشامیدنی و کشاورزی شهرستان زابل و زاهدان از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار بوده و ضروری می­باشد؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی کیفیت آب چاه نیمه­ها از جهت شاخص کیفی NSFWQI، شاخص کیفی آب­های سطحی ایران IRWQI و شاخص آلودگی Liou می‌باشد. پژوهش حاضر توصیفی-مقطعی می‌باشد. پارامترهای کیفی موردنیاز جهت محاسبه شاخص­های NSFWQI، IRWQI و Liou شامل pH، DO، BOD، TS، COD، EC، دما، فسفات، نیترات، کدورت، کلیفرم مدفوعی، سختی و آمونیاک در 12 ایستگاه انتخابی در چهار چاه نیمه سیستان به مدت 12 ماه با استفاده از روش استاندارد مورداندازه‌گیری قرارگرفته است. نتایج حاصل از مطالعه نشان می­دهد که مقدار عددی شاخص­ NSFWQI بین (63-53) باکیفیت متوسط، شاخص IRWQI بین (82/75-57/50) باکیفیت خوب و متوسط و شاخص آلودگی Liou بین (5-5/3) باکیفیت نسبتاً آلوده مشاهده شد. بهترین کیفیت آب بر اساس سه شاخص NSFWQI، IRWQI و Liou به ترتیب 63، 86/75 و 3 در ماه­های سرد سال (دی تا فروردین) در چاه نیمه‌های یک، دو و سه مشاهده شد و بدترین کیفیت آب به ترتیب 53، 74/49 و 25/5 در چاه نیمه چهار در مردادماه مشاهده شد. علت کاهش کیفیت آب در چاه نیمه چهار افزایش BOD، کاهش اکسیژن محلول و EC آب می‌باشد، که می­توان درنتیجه افزایش تبخیر، عدم برداشت آب از آن در تابستان و جنس بستر این چاه نیمه دانست؛ بنابراین نتایج نشان می­دهد که چاه نیمه­های یک، دو و سه از کیفیت بهتری نسبت به چاه نیمه چهار برخوردار است و همچنین باوجود تفاوت­هایی در پارامترهای مورداستفاده و روش محاسبه شاخص­های NSFWQI، IRWQI و Liou نتایج هر سه روش برای ارزیابی کیفیت آب هم‌پوشانی دارند.